دویدم و دویدم ، به قلکم رسیدم

زدم اونو شکستم ، تا پول بیاد به دستم

هیچی نبود تو قلک ، بجز یه سوسک کوچک

سوسکه بگم چیکار کرد؟ تا منو دید فرار کرد

خونه اون خراب شد، دلم براش کباب شد

دویدم و دویدم ، رفتم برای سوسکه قلک نو خریدم

dir=rtl>

بهار را باور کن.

و رویش دوباره ام در دستانت  را.

که اکنون،

 پس از انتظار سرد درختان ،

                                   ، بهار ،

                                            هنگامه ی زیبای رویش من ،

                                                                                و شکوفه ها

                                                                                                 در راه است

این عکسا رو از سایت نازترین دات کام گرفتم . خیلی با حالن...آدم یادش به قدرت خدا مییفته.(شایدم یاد قدرت بنده ی خدا...)

اینم مامان و بابای این بشر...

تو قرآن اومده خدا همسران رو مایه ی آرامش هم قرار داده و خیلی از افراد بزرگ هم به این امر اشاره کردن. چند وقت پیش تو یه کتابی قسمتهایی از نامه ی ناپلئون (امپراطور فرانسه) رو خوندم که خیلی برام جالب بود و اونو نوشتم تا بقیه هم بخونن:

(ژوزفین من آنقدرها که در دنیا آدمی را قادر باشد دارای شکوه و عظمت هستم. اما در این میان تو تنها پناه ومایه ی دلگرمی برای من هستی.)

آدما موجودات عجیبی هستن. عجیب و پیچیده...

اما اینکه زنا پیچیده ترن یا مردا...بماند. ولی جالبه که هر جنسی در برخورد با جنس مخالف خیلی چیزا یاد می گیره و به خیلی چیزا که تا حالا توجه نداشته دقت می کنه و اون وقته که تازه می فهمه چه نقصایی داشته.

شاید به خاطر همین تفاوت ها رابطه ی دختر و پسر جالبه. وباز هم به خاطر همین تمایزاته که این روابط گاهی خطرناک میشه.

نمی دونم. من که نه روانشناسم نه صاحب نظر...

می گن لذتی که در فراق است در وصال نیست. حالا من می گم اگه آدم از دوری و فراق دیوونه بشه چی؟؟؟ ولی یه چیزو می دونم دوری باعث میشه آدما قدر همو بیشتر بدونن. فقط خدا کنه زیاد طول نکشه.