بهار را باور کن.

و رویش دوباره ام در دستانت  را.

که اکنون،

 پس از انتظار سرد درختان ،

                                   ، بهار ،

                                            هنگامه ی زیبای رویش من ،

                                                                                و شکوفه ها

                                                                                                 در راه است

این عکسا رو از سایت نازترین دات کام گرفتم . خیلی با حالن...آدم یادش به قدرت خدا مییفته.(شایدم یاد قدرت بنده ی خدا...)

اینم مامان و بابای این بشر...

تو قرآن اومده خدا همسران رو مایه ی آرامش هم قرار داده و خیلی از افراد بزرگ هم به این امر اشاره کردن. چند وقت پیش تو یه کتابی قسمتهایی از نامه ی ناپلئون (امپراطور فرانسه) رو خوندم که خیلی برام جالب بود و اونو نوشتم تا بقیه هم بخونن:

(ژوزفین من آنقدرها که در دنیا آدمی را قادر باشد دارای شکوه و عظمت هستم. اما در این میان تو تنها پناه ومایه ی دلگرمی برای من هستی.)

آدما موجودات عجیبی هستن. عجیب و پیچیده...

اما اینکه زنا پیچیده ترن یا مردا...بماند. ولی جالبه که هر جنسی در برخورد با جنس مخالف خیلی چیزا یاد می گیره و به خیلی چیزا که تا حالا توجه نداشته دقت می کنه و اون وقته که تازه می فهمه چه نقصایی داشته.

شاید به خاطر همین تفاوت ها رابطه ی دختر و پسر جالبه. وباز هم به خاطر همین تمایزاته که این روابط گاهی خطرناک میشه.

نمی دونم. من که نه روانشناسم نه صاحب نظر...

می گن لذتی که در فراق است در وصال نیست. حالا من می گم اگه آدم از دوری و فراق دیوونه بشه چی؟؟؟ ولی یه چیزو می دونم دوری باعث میشه آدما قدر همو بیشتر بدونن. فقط خدا کنه زیاد طول نکشه.

مشهد خوش بگذره... حتما دعا کن .

منم تو هفته ای که نیستی برات مطلب می ذارم حتما بخون.

تو مشهد کافی نت پیدا میشه. مگه نه؟؟؟

 دلم برات تنگ میشه.

می خوام یه شعر بذارم. طولانیه اما تا تهشو بخونین مطمئن باشین که پشیمون نمی شین.

بچه ها صبحتان به خیر سلام                                            

در دهانم زبان چو آویزی

در تهیگاه زنگ می لغزید

صوت ناسازم آن چنان که مگر

شیشه بر روی سنگ می لغزید

درس امروز فعل مجهول است

فعل مجهول چیست می دانید؟

نسبت فعل ما به مفعول است

ساعتی داد آن سخن دادم

حق گفتار را ادا کردم

تا ز اعجاز خود شوم آگاه

ژاله را زان میان صدا کردم

ژاله از درس من چه فهمیدی؟

پاسخ من سکوت بود و سکوت

د جوابم بده کجا بودی

رفته بودی به عالم هپروت؟

خنده دختران و غرش من

ریخت بر فرق ژاله چون باران

لیک او بود غرق حیرت خویش

غافل از اوستاد و از یاران

خشمگین انتقام جو گفتم

بچه ها گوش ژاله سنگین است

دختری طعنه زد که نه خانم

درس در گوش ژاله یاسین است

باز هم خنده ها و همهمه ها

تند و پیگیر می رسید به گوش

زیر آتشفشان دیده ی من

ژاله آرام بود و سرد و خموش

رفته تا عمق چشم حیرانم

آن دو میخ نگاه خیره ی او

موج زد در دو چشم بی گنهش

رازی از روزگار تیره ی او

آن چه در آن نگاه می خواندم

قصه ی غصه بود و حرمان بود

ناله ای کرد و در سخن آمد

با صدایی که سخت لرزان بود:

فعل مجهول فعل آن پدری ست

که دلم را ز درد پر خون کرد

خواهرم را به مشت وسیلی کوفت

مادرم را ز خانه بیرون کرد

شب دوش از گرسنگی تا صبح

خواهر شیر خوار من نالید

سوخت در تاب تب برادر من

تا سحر در کنار من نالید

در غم آن دو تن دو دیده ی من

این یکی اشک بود و آن خون بود

مادرم را دگر نمی دانم

که کجا رفت  و حال او چون بود؟

گفت و نالید و آنچه باقی ماند

هق هق گریه بود و ناله ی او

شسته می شد به قطره های سرشک

چهره ی همچو برگ لاله ی او

ناله ی من به ناله اش آمیخت

که غلط بود آنچه من گفتم

درس امروز قصه ی غم توست

تو بگو من چرا سخن گفتم؟

فعل مجهول فعل آن پدری ست

که تو را بی گناه میسوزد

آن حریق هوس بود که در او

مادری بی پناه میسوزد....

                                  سیمین بهبهانی

توجه کنید که...

طبق اسناد به دست اومده بلاگمون لو رفته.

اونم پیش کی؟؟؟!!!! سعیده خانم که از دوستان وبلاگ نویس بنده هستن... تازه چه وبلاگی هم دارن.

هر هفته!‏ یکی دو تا از مطالبشون به عنوان مطلب برتر معرفی میشه خلاصه که خیلی وبلاگ توپیه.

حالا دیگه مطالب وبلاگم از زیر ذره بینه ایشون رد میشه و بی شک بر روی نحوه ی کار ونویسندگی بنده نظارت خواهند داشت

از اونجایی که ایشون شخصی بسیار متین و جدی() هستن تصمیم گرفتم از بار عاشقانه ی (و ) مطالب کم کرده و به بار علمی

عرفانی و فلسفی بلاگم اضافه کنم. شاید این جوری لبخند رضایت رو بر لب دوست و البته استاد عزیزم بنشونم